Mario and Wendulla, the teachers from Galandia
Door: mariusenwendela
Blijf op de hoogte en volg Marius en Wendela
01 Mei 2012 | Kyrgizië, Bisjkek
Priviet!
Fijn dat je er nog steeds bent met lezen ;)! Bij deze het laatste verhaaltje, ditmaal over het lesgeven aan de Kirgizische studenten.
We zijn inmiddels met onze vierde lesweek bezig en het bevalt erg goed! Hoewel we in het begin minder uren hadden dan ons beloofd was (Marius zo’n 11uur en Wendela zo’n 15uur) hebben we vanaf vorige week meer uren en vanaf deze week een redelijk vol schema (Marius zo’n 32 uur en Wendela zo’n 23uur + het correctiewerk en het voorbereiden van de lessen (zo’n 6uur)). Onze schema’s zijn niet gelijk en Wendela heeft minder uren dan Marius, maar dat is eigenlijk willekeurig.
Het lesgeven zelf is echter ontzettend leuk. We hebben allebei vaste groepen, van verschillende leeftijden (tussen de 11 en de 30 jaar) en niveaus. Marius geeft ‘talking clubs’ op de niveaus ‘elementary’, ‘pre-intermediate’ en ‘intermediate’ en Wendela geeft ‘talking clubs’ en ‘writing classes’, de helft op ‘elementary’ en ‘pre-intermediate’ en de andere helft op TOEFL niveau (het hoogste niveau). De groepen bestaan uit maximaal 8 leerlingen en het is ontzettend leuk en uitdagend om ze een taal te leren die belangrijk is voor hun toekomst. De studenten zijn erg enthousiast en het is bijzonder om te zien hoeveel vooruitgang ze boeken per les en erachter te komen hoe je langzaam hun enthousiasme en vertrouwen wint (door grapjes te maken, te praten over onderwerpen die hen interesseren, je te herinneren wat ze de vorige keer vertelden en door iedere student erbij te betrekken).
Sommige groepen hebben het basisniveau, wat betekent dat ze veel Russisch spreken onderling, maar ook dat gaat goed (meestal althans, kan soms ook frustrerend zijn ;)), o.a. met behulp van tekeningetjes, voorbeelden, een strenge blik of een grapje. Ook is het grappig om te zien hoe een aantal meisjes uit de groepen van Marius iedere keer voorbeelden maken met zijn naam en giechelend de lokalen verlaten, terwijl de ‘stoere’ mannelijke universitaire studenten uit Wendela’s groepen de enige zijn die altijd braaf AL hun huiswerk maken en heel actief mee doen in de les, omdat ze zo’n jonge lerares uit Nederland toch stiekem wel erg interessant vinden ;), terwijl de meisjes juist heel erg beseffen welke deuren de beheersing van de Engelse taal voor hen opent. Ondanks de Russische taalbarrière, de cultuurverschillen en het feit dat het onze eerste ervaring als docent is, gaat het dus erg goed. Het enthousiasme van de studenten en de (kleine) bijdrage die je hiermee levert aan hun toekomst is dan ook erg motiverend, en spelenderwijs leren wij hierdoor zelf ook veel meer over het land. Dit is precies waarvoor we naar Kirgizië zijn gekomen!
Verbazingwekkend (en vaak ook grappig ;)) voor ons is ook de naïviteit van de studenten soms. Zo had Wendela haar snelste groep de opdracht gegeven om een korte presentatie te geven, van ongeveer 5 minuten (deze groep heeft het TOEFL-niveau, dus het hoogste niveau Engels dat er op onze school gegeven wordt en ook het niveau dat je nodig hebt om bij een Engelstalige universitaire studie binnen te komen). Ook had ze de opdracht uitgeschreven voor hen, inclusief de uitleg van de opbouw van een presentatie (introductie, body, conclusie). Toch zijn er studenten die met drie foto’s aan komen zetten, uitleggen wat er op de foto staat (terwijl de foto’s bovendien geen verband met elkaar lijken te hebben) en that’s it. Vanuit ons perspectief toch vreemd voor universitaire studenten.
Apart is ook om te zien dat ‘brave’ studenten eigenlijk helemaal niet zo leuk zijn. Een van Wendela’s TOEFL-groepen is bijvoorbeeld erg rustig, bedeesd en werkt ontzettend hard. Op die manier vlieg je door de opgaven, maar erg spannend zijn de lessen niet, ook niet dankzij de extra opdrachten, de pogingen om over hun hobby’s, films en muziek te praten. De groepen die veel lachen, je een beetje uitdagen, grapjes maken en de leraar ‘plagen’ zijn daarentegen veel uitdagender. Fijn is wel dat Kirgizische studenten veel respect hebben voor docenten in het algemeen en ze daardoor niet vervelend zijn. Bovendien maakt het feit dat de studenten dit zelf willen (of dat hun ouders dit willen) en dat je qua leeftijd niet ver van ze af staat, het lesgeven waarschijnlijk ook gemakkelijker.
Ook houden de Kirgiziërs in het algemeen erg van Westerse muziek met foute teksten. Je hoort deze muziek overal, zelfs in de supermarkt. Toch lijkt niemand te begrijpen wat er nu eigenlijk gezongen wordt. Zo ook de studenten, zij zingen de teksten vrolijk mee en doen de seksistische dance moves na. We hoorden van andere vrijwilligers dat zij al de vraag kregen om deze teksten dan gezamenlijk te vertalen (het is immers Engels ;)!), waarop zij dan wijselijk ‘I don’t know’ antwoorden. Ook kwamen we in de kelder van een winkelcentrum de winkel ‘G-spot’ tegen, een winkel waar ze nota bene kleding en hoofddoekjes voor streng Islamitische vrouwen verkochten!
De liefde is desalniettemin een geliefd onderwerp bij studenten en levert bij de talking clubs dan ook het meeste op: iedereen praat graag mee over verliefd zijn en trouwen. Zelfs de studenten van dertig giechelen er op los wanneer het over dit onderwerp gaat. En bij Marius levert het praten over Wendela standaard gegiechel of ‘oehoeh’ op, terwijl de jongens in Wendela’s klas niet uitgepraat raken over haar en ‘Mario’. De liefde lijkt zelfs de reden van een aantal studenten om de lessen überhaupt te volgen: zo zijn er meerdere vrouwelijke studenten die Engelse les volgen in de hoop een Amerikaans vriendje aan de haak te kunnen slaan (het liefst in Amerika natuurlijk ;)). En de jongens? Die hebben een andere droom: naar de U.S. gaan en met Jessica Alba trouwen…
Het praten met de studenten biedt ons ook een extra kijk in het Kirgizische leven: hoewel we niet over politiek mogen praten, leer je wel veel over de Kirgizische cultuur. De studenten besteden over het algemeen veel tijd aan school en huiswerk (waar dus zes keer per week een Engelse les van 80minuten bovenop komt) en kijken veel tv. De weekenden (= zondag in Kirgizië) worden of achter de tv of computer doorgebracht (de jongens) of met het doen van het huishouden en koken (de meisjes), of men maakt familietrips naar de bergen. ’s Avonds wordt er niet veel ondernomen, Bishkek is wat dat betreft geen spannende stad. Misschien dat dit, in combinatie met de ‘naïviteit’ waar we eerder over schreven, er voor zorgt dat de studenten vaak nog erg jong lijken te zijn voor hun leeftijd. Ze lijken erg beschermend opgevoed te worden, hebben weinig verantwoordelijkheden en lijken op school niet echt te leren om kritisch over dingen na te denken. Wanneer we feedback op dingen vragen of op bijvoorbeeld de presentaties van andere studenten, is het antwoord altijd simpel en waarderend…kritiek lijkt men niet te kennen…
Nu weer tot laat in de avond lesgeven, dus dit was het voor vandaag! Hopelijk zijn jullie weer een beetje op de hoogte van onze belevenissen. Ook ons Russisch gaat met kleine sprongetjes vooruit, we doen flink ons best in ieder geval ;).
TEN SLOTTE nog even UP TO DATE NIEUWS nu we dit reisverslag online plaatsen: we hebben een appartement!!! Morgen verhuizen...echt superfijn! Een appartementje voor onszelf en de zekerheid dat we er niet uithoeven tot ons vertrek naar India. Kan niet beter ;). Zelf geregeld, viavia...jaja, we zijn ook al goed geworden in netwerken in Kirgizië ;)!
Veel liefs en goeds aan iedereen in Nederland en bedankt voor de leuke berichtjes. Reacties op de mails volgen z.s.m.!
Marius en Wendela
Fijn dat je er nog steeds bent met lezen ;)! Bij deze het laatste verhaaltje, ditmaal over het lesgeven aan de Kirgizische studenten.
We zijn inmiddels met onze vierde lesweek bezig en het bevalt erg goed! Hoewel we in het begin minder uren hadden dan ons beloofd was (Marius zo’n 11uur en Wendela zo’n 15uur) hebben we vanaf vorige week meer uren en vanaf deze week een redelijk vol schema (Marius zo’n 32 uur en Wendela zo’n 23uur + het correctiewerk en het voorbereiden van de lessen (zo’n 6uur)). Onze schema’s zijn niet gelijk en Wendela heeft minder uren dan Marius, maar dat is eigenlijk willekeurig.
Het lesgeven zelf is echter ontzettend leuk. We hebben allebei vaste groepen, van verschillende leeftijden (tussen de 11 en de 30 jaar) en niveaus. Marius geeft ‘talking clubs’ op de niveaus ‘elementary’, ‘pre-intermediate’ en ‘intermediate’ en Wendela geeft ‘talking clubs’ en ‘writing classes’, de helft op ‘elementary’ en ‘pre-intermediate’ en de andere helft op TOEFL niveau (het hoogste niveau). De groepen bestaan uit maximaal 8 leerlingen en het is ontzettend leuk en uitdagend om ze een taal te leren die belangrijk is voor hun toekomst. De studenten zijn erg enthousiast en het is bijzonder om te zien hoeveel vooruitgang ze boeken per les en erachter te komen hoe je langzaam hun enthousiasme en vertrouwen wint (door grapjes te maken, te praten over onderwerpen die hen interesseren, je te herinneren wat ze de vorige keer vertelden en door iedere student erbij te betrekken).
Sommige groepen hebben het basisniveau, wat betekent dat ze veel Russisch spreken onderling, maar ook dat gaat goed (meestal althans, kan soms ook frustrerend zijn ;)), o.a. met behulp van tekeningetjes, voorbeelden, een strenge blik of een grapje. Ook is het grappig om te zien hoe een aantal meisjes uit de groepen van Marius iedere keer voorbeelden maken met zijn naam en giechelend de lokalen verlaten, terwijl de ‘stoere’ mannelijke universitaire studenten uit Wendela’s groepen de enige zijn die altijd braaf AL hun huiswerk maken en heel actief mee doen in de les, omdat ze zo’n jonge lerares uit Nederland toch stiekem wel erg interessant vinden ;), terwijl de meisjes juist heel erg beseffen welke deuren de beheersing van de Engelse taal voor hen opent. Ondanks de Russische taalbarrière, de cultuurverschillen en het feit dat het onze eerste ervaring als docent is, gaat het dus erg goed. Het enthousiasme van de studenten en de (kleine) bijdrage die je hiermee levert aan hun toekomst is dan ook erg motiverend, en spelenderwijs leren wij hierdoor zelf ook veel meer over het land. Dit is precies waarvoor we naar Kirgizië zijn gekomen!
Verbazingwekkend (en vaak ook grappig ;)) voor ons is ook de naïviteit van de studenten soms. Zo had Wendela haar snelste groep de opdracht gegeven om een korte presentatie te geven, van ongeveer 5 minuten (deze groep heeft het TOEFL-niveau, dus het hoogste niveau Engels dat er op onze school gegeven wordt en ook het niveau dat je nodig hebt om bij een Engelstalige universitaire studie binnen te komen). Ook had ze de opdracht uitgeschreven voor hen, inclusief de uitleg van de opbouw van een presentatie (introductie, body, conclusie). Toch zijn er studenten die met drie foto’s aan komen zetten, uitleggen wat er op de foto staat (terwijl de foto’s bovendien geen verband met elkaar lijken te hebben) en that’s it. Vanuit ons perspectief toch vreemd voor universitaire studenten.
Apart is ook om te zien dat ‘brave’ studenten eigenlijk helemaal niet zo leuk zijn. Een van Wendela’s TOEFL-groepen is bijvoorbeeld erg rustig, bedeesd en werkt ontzettend hard. Op die manier vlieg je door de opgaven, maar erg spannend zijn de lessen niet, ook niet dankzij de extra opdrachten, de pogingen om over hun hobby’s, films en muziek te praten. De groepen die veel lachen, je een beetje uitdagen, grapjes maken en de leraar ‘plagen’ zijn daarentegen veel uitdagender. Fijn is wel dat Kirgizische studenten veel respect hebben voor docenten in het algemeen en ze daardoor niet vervelend zijn. Bovendien maakt het feit dat de studenten dit zelf willen (of dat hun ouders dit willen) en dat je qua leeftijd niet ver van ze af staat, het lesgeven waarschijnlijk ook gemakkelijker.
Ook houden de Kirgiziërs in het algemeen erg van Westerse muziek met foute teksten. Je hoort deze muziek overal, zelfs in de supermarkt. Toch lijkt niemand te begrijpen wat er nu eigenlijk gezongen wordt. Zo ook de studenten, zij zingen de teksten vrolijk mee en doen de seksistische dance moves na. We hoorden van andere vrijwilligers dat zij al de vraag kregen om deze teksten dan gezamenlijk te vertalen (het is immers Engels ;)!), waarop zij dan wijselijk ‘I don’t know’ antwoorden. Ook kwamen we in de kelder van een winkelcentrum de winkel ‘G-spot’ tegen, een winkel waar ze nota bene kleding en hoofddoekjes voor streng Islamitische vrouwen verkochten!
De liefde is desalniettemin een geliefd onderwerp bij studenten en levert bij de talking clubs dan ook het meeste op: iedereen praat graag mee over verliefd zijn en trouwen. Zelfs de studenten van dertig giechelen er op los wanneer het over dit onderwerp gaat. En bij Marius levert het praten over Wendela standaard gegiechel of ‘oehoeh’ op, terwijl de jongens in Wendela’s klas niet uitgepraat raken over haar en ‘Mario’. De liefde lijkt zelfs de reden van een aantal studenten om de lessen überhaupt te volgen: zo zijn er meerdere vrouwelijke studenten die Engelse les volgen in de hoop een Amerikaans vriendje aan de haak te kunnen slaan (het liefst in Amerika natuurlijk ;)). En de jongens? Die hebben een andere droom: naar de U.S. gaan en met Jessica Alba trouwen…
Het praten met de studenten biedt ons ook een extra kijk in het Kirgizische leven: hoewel we niet over politiek mogen praten, leer je wel veel over de Kirgizische cultuur. De studenten besteden over het algemeen veel tijd aan school en huiswerk (waar dus zes keer per week een Engelse les van 80minuten bovenop komt) en kijken veel tv. De weekenden (= zondag in Kirgizië) worden of achter de tv of computer doorgebracht (de jongens) of met het doen van het huishouden en koken (de meisjes), of men maakt familietrips naar de bergen. ’s Avonds wordt er niet veel ondernomen, Bishkek is wat dat betreft geen spannende stad. Misschien dat dit, in combinatie met de ‘naïviteit’ waar we eerder over schreven, er voor zorgt dat de studenten vaak nog erg jong lijken te zijn voor hun leeftijd. Ze lijken erg beschermend opgevoed te worden, hebben weinig verantwoordelijkheden en lijken op school niet echt te leren om kritisch over dingen na te denken. Wanneer we feedback op dingen vragen of op bijvoorbeeld de presentaties van andere studenten, is het antwoord altijd simpel en waarderend…kritiek lijkt men niet te kennen…
Nu weer tot laat in de avond lesgeven, dus dit was het voor vandaag! Hopelijk zijn jullie weer een beetje op de hoogte van onze belevenissen. Ook ons Russisch gaat met kleine sprongetjes vooruit, we doen flink ons best in ieder geval ;).
TEN SLOTTE nog even UP TO DATE NIEUWS nu we dit reisverslag online plaatsen: we hebben een appartement!!! Morgen verhuizen...echt superfijn! Een appartementje voor onszelf en de zekerheid dat we er niet uithoeven tot ons vertrek naar India. Kan niet beter ;). Zelf geregeld, viavia...jaja, we zijn ook al goed geworden in netwerken in Kirgizië ;)!
Veel liefs en goeds aan iedereen in Nederland en bedankt voor de leuke berichtjes. Reacties op de mails volgen z.s.m.!
Marius en Wendela
-
01 Mei 2012 - 16:11
Els:
Tsjongejonge! Saai lijkt het daar niet zeg. Alle goeds voor arme Wendela en ik zou maar lekker sprayen in het nieuwe appartement... Wel heerlijk om van de Fatima's en paardenvlees (brrrr) verlost te zijn! :-)
Liefs en dikke kus! -
01 Mei 2012 - 16:22
Papa Stefan:
dank ook voor deel drie!
Heel interessant om te lezen,
lees niets over herstel Wendela, maar ik ga er van uit dat dat wel het geval is!
Fijn, een eigen appartement. Misschien kun je op het balkon wat eigen groenten kweken? Ik stuur nog een paar foto's waar je ms met de TOEFListen iets mee kunt!
liefs en veel beterschap vzv nog van toepassing, en succes maar ook plezier! -
01 Mei 2012 - 18:43
Mem:
Gossie wat sneu voor Wendela. Tegen de jeuk helpt mentholpoeder maar dat zal daar wel niet zijn. Jullie hebben weer heel wat beleeft! Fijn dat jullie nu een eigen plek krijgen. Maak het inderdaad eerst maar goed schoon. Ik heb genoten van de verhalen en ook de foto's zijn prachtig. Veel plezier nog.
Dikke knuffel voor jullie. XX -
01 Mei 2012 - 19:01
Moeders:
Ha mn grote schatten. Een deel van de verhalen had ik al van jullie zelf vernomen. M.n. de ellende rondom Wendela. Wat schitterend, dat jullie nu een eigen appartement krijgen!!! Heerlijk voor jullie zelf zorgen, geen gebrek aan privacy (hoop ik)! En kunnen eten waar jullie zelf zin in hebben en als dat tenminste te verkrijgen is. Zalig. Duidelijk is dat jullie het enorm naar de zin hebben met alle prachtige ervaringen. Blijf genieten en behoud jullie humor! Vanuit Swolgen blijf ik met jullie meeleven en aan jullie denken. Ben ook heel benieuwd hoe het nu met Wendela gaat. Minder last????
Dikke knuffel en mede namens Frank héél veel liefs! XXX Wij smullen van jullie verhalen, maar de volgende keer graag met minder jeuk..... en minder rode bulten.... -
01 Mei 2012 - 19:45
Heit :
Wat weer een geweldig cultureel verhaal. Goed om te lezen dat jullie uit het "warme nest" van Fatima zijn gevlogen en dat jullie weer een eigen appartement kunnen betrekken. Goed op jezelf passen gaat aan goed functioneren vooraf. Uit jullie verhaal blijkt jullie dit goed afgaat. Ook heel fijn dat jullie nu echt aan de bak kunnen zodat jullie je missie meer waar kunnen maken. Heel veel plezier en nieuwe maar veilige avonturen toegewenst. -
02 Mei 2012 - 10:33
Marlin:
Hey!!
super leuk om te lezen dat het lesgeven zo goed gaat!! klinkt alsof jullie natuurtalenten zijn als leraar en lerares :) veel plezier nog!
liefs,
Marlin -
02 Mei 2012 - 13:50
Henk En Els C:
Hallo Wendela en Marius,
Fijn om weer het vervolg van jullie avonturen te kunnen lezen op het blog. We zien er elke keer naar uit! Wel maken jullie spannende avonturen mee, zo verzin je ze zelf niet. Geniet er maar volop van de houd de humor er in. Veel plezier en veel succes nog.
groeten en tot in Swolgen
tjuss.. -
02 Mei 2012 - 16:12
Ramon:
Nice, klinkt als een avontuur met alles erop en eraan :). Veel plezier allebei! -
02 Mei 2012 - 18:49
E. Uit Dokkum:
Hi 'Mario' and Wendela,
Wat weer een interessante verhalen! Arme Wendela, hopelijk helpen de nieuwe medicijnen en verdwijnen jeuk en rode plekken en bulten snel. Wat mij opvalt aan de foto's is het vele fruit in de supermarkt, ik bedoel de bazaar. Marius staat er alsof hij de manager is van de Albert Heijn super. Hopelijk is het niet al te duur? Zo niet, dan kunnen jullie i.i.g. voldoende vitamientjes eten. Ik wens jullie een superfijne tijd in het 'nieuwe' appartement en zie al uit naar het volgende verslag. Lieve groetjes van Etie -
03 Mei 2012 - 20:12
Willemien Klerken:
Hallo Wendela en Marius,
Wat leuk om jullie reisverhalen te lezen. Ik heb de site net doorgestuurd gekregen van je moeder Wendela.
Jullie hebben al veel meegemaakt in die korte tijd. En hopelijk kom je snel van je uitslag af. Zo maak je nog eens wat mee!! Heel veel plezier op jullie avontuur. Hartelijke groeten van Willemien. -
04 Mei 2012 - 06:47
Arjenne:
Wat een mooi verhaal. Zijn je plekken weer helemaal verdwenen, Wendela? Fijn dat jullie een eigen plekje hebben. Goed om te horen dat jullie je ontpoppen als echte leraren. Succes en veel plezier.
Dikke kus Arjenne en co
-
04 Mei 2012 - 20:44
Evert:
Wat een spanning en sensatie in Bisjkek!
Wendela, het was even flink stressvol om uitgeleverd te zijn aan dokters die je niet kunt verstaan. Later kijk je er vast anders op terug en zul je het vertellen als één van je favoriete verhalen.
Wij gaan moregen onze bevrijding vieren in Nederland.
Groetjes, Evert -
05 Mei 2012 - 15:33
Steef:
Na het verhaal over de bed bugs ben ik blij om nu weer positieve verhalen te lezen. Jullie lesgeven klinkt heel gaaf! Mooi dat jullie op deze manier bij kunnen dragen aan het leven van de studenten en zelf ook veel kunnen leren over de cultuur.
Geniet van jullie nieuwe appartement! -
07 Mei 2012 - 14:18
Henk:
Eindelijk even de tijd genomen. Leuk om jullie leraar ervaringen te lezen. Welkom in de club. Ergt knap hoe jullie je weg zo snel hebben gevonden in Kirgizië.
Blijf genieten en zo neem je een hele rugzak vol prachtige herinneringen mee die je leven kleur zullen blijven geven
hartelijke groet,
Henk -
26 Mei 2012 - 09:26
Cobi:
wat weer een verhaal een hele ervaring zeg pas goed op elkaar en ik denk aan jullie heel veel liefs -
18 Juli 2012 - 16:44
Alexander:
Kunnen jullie vertellen of de voertaal in Bisjkek Russisch of Kirgizisch is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
